Het is een kort ritje naar Zion Nationaal Park.
Eenmaal binnen de poort van het park is het uizicht weer geweldig.
De we kronkeld via tunnels en haarspeldbochten het dal van de canyon in.
Rond 10:30u. zoek ik al een plekje op de camping, het is een wie het eerst komt...
Ik besluit weer 2 nachten te blijven en rond 12u. zit ik in de shuttle-bus naar DE wandeling die ik wil doen.
De Angels Landing zoals de wandeling heet en naar een bijna "onbereikbare" bergpunt leidt.
In de eerste mijl kom ik een andere wandelaar tegen die ook alleen de top wil bereiken,
Ik stel voor samen te wandelen om wat afleiding en steun in elkaar te vinden door te praten.
Over een smal pad kronkelt het naar boven.
Op een gegeven moment loop je over een smalle bergrichel met aan twee kanten een paar honderd meter diepe afgrond, Via een railing en klimkettingen kun je redelijk veilig de smalle steile klim tot de top maken.
Boven is het uitzicht echt uniek, we hebben als velen zeker een half uur van het uitzicht zitten genieten.
Het pad naar beneden is weer even mooi maar voor mij toch wel zwaar in de knieen door de grote afstappen die gemaakt moeten worden.
Na een uur of 4 onderweg geweest te zijn kom ik weer bij de camper.
Hier zie ik gelijk dat m`n radiator helemaal leeg gelopen is, die -8`C van afgelopen nacht heeft de oude reparatie weer doen scheuren.
Ik vraag de Camphost of ik mijn auto mag repareren op de camping en dat is geen probleem.
Met een uur heb ik mijn reserve radiator gemonteerd en is de lekkage verledentijd.
Nu maar hopen dat deze het zeker hier in Amerika volhoud!
En ja het lijkt alsof ik constant met m`n auto bezig ben maar dat valt wel mee,
zo nu en dan een klein uurtje werk en gelukkig geen extreem grote uitgaven.
Inmiddels heb ik bijna 12.000 KM afgelegd en het blijft natuurlijk een oudje.
