Translate to a different language

zaterdag 12 december 2015

We all have a hobby!

Volgens mij heb ik het van ons pap.
Het is elke keer weer een avontuur.
Je komt op mooie plekken zonder toeristen.
Het is gratis.
Het bekt zo lekker.
Wildkamperen. 

Zoals de eerste keer, met vier 
vriendinnen bij Eilat.
We sliepen onder strandstoelen.
Piepjong en poepgelukkig zaten we aan ons wortelontbijt.
(We hadden kilo's meegenomen van kibboets Yad Mordechai.)

Met eindeloos vertrouwen in de mensheid
gingen diezelfde vriendinnen en ik met de bedoeïenen mee,
overnachten in de blote lucht op een bergtop.

En toen met partner in crime tijdens het liften naar Marokko.
We strandden in Parijs.
Het was al donker. 
Achter een hek vonden we een bijzonder mooi recht stukje gras.
De volgende ochtend werden we begroet door allerlei sportievelingen.
Bij goed daglicht bleek dat we midden in het park stonden.

Ik hou van die kick.

Als je het leuk vindt om met je bruinverbrande landgenoten overal ter wereld
te kunnen kletsen over 'pak 'm beet' de Aldi, dan is het geen aanrader.

Heb je zin om het te proberen, dan heb ik wat ongevraagde tips.

Je fietst, wandelt, lift of rijdt zoveel mogelijk de natuur in.
In de schemer kijk je onopvallend om je heen, op zoek naar een mooie locatie,
liefst vlak en beschut.
Als er niemand te zien is ga je vlot met het hele spul naar de gewenste plek.
Vochtig toiletpapier is een must. 
(Een gum of schaar kan ook.)
Hondje mee is fijn.
De mijne, een onbetwist troeteldier die al schrikt van haar eigen scheetjes,
ontpopte zich als een bloedserieuze nachtwaker.

Met een camper is het kinderspel.
Still kicks the shit out of "Tamkamperen".